تاثیر تمرینات فرانکل بر هماهنگی و تعادل سالمندان مرد

سالمندان یکی از اقشار آسیب پذیر هر جامعه ای را تشکیل می دهند. افتادن در سالمندان با کاهش توانایی در انجام فعالیت های روزانه همراه می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات فرانکل بر هماهنگی و تعادل سالمندان مرد بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود. 30 مرد سالمند (سن:05/6±03/68 سال؛ وزن:50/9±20/62 کیلو گرم، قد:93/6±77/163 متر) که در مراکز نگهداری سالمندان شهر اراک بودند، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندم گیت و برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک، آزمون تعادلی برگ و آزمون برخاستن و رفتن قبل و بعد از مداخله استفاده شد.گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین فرانکل هشت هفته ای(3 جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت روزانه خود را انجام داد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و همبسته در سطح معنی داری 05/0?p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در آزمون های هماهنگی و تعادل در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج t همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در آزمون های هماهنگی و تعادلی را نشان داد. درحالی که بین پیش و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی فرانکل بر بهبود هماهنگی و تعادل در مردان سالمند موثر است. بنابراین بنظر می رسد تمرینات فرانکل روش تمرینی سودمندی جهت بهبود هماهنگی و تعادل باشد و خطر افتادن و هزینه های درمانی وابسته به آن را کاهش دهد.